Kiedy ma się do czynienia z powieścią wybitną i
wyjątkową jak „Gepard” ( Il Gattopardo) Giuseppe Tomasiego di Lampedusy, to bez znaczenia
wydaje się opinia przeciętnego
czytelnika, za jakiego się uważam. Zachęcanie innych do przeczytania powieści, która wśród włoskich książek, liczbą wydań (łącznie z przekładami)
przewyższyła nawet Boską Komedię Dantego, wydaje się
zbędne.
Il Gattopardo należy do kanonu włoskiej klasyki, to powieść ponadczasowa, a doszukiwanie się słabych stron i uwagi krytyczne mogą być odebrane za zuchwalstwo, czy arogancję. Dzieło tak wielkiej miary zawsze jednak będzie dostarczać tematów do podjęcia dialogu, wymiany myśli czy zgłębienia poruszanych zagadnień.
Il Gattopardo należy do kanonu włoskiej klasyki, to powieść ponadczasowa, a doszukiwanie się słabych stron i uwagi krytyczne mogą być odebrane za zuchwalstwo, czy arogancję. Dzieło tak wielkiej miary zawsze jednak będzie dostarczać tematów do podjęcia dialogu, wymiany myśli czy zgłębienia poruszanych zagadnień.